Witam wszystkich fanów MLB. W dzisiejszej biografii tygodnia chciałbym Was zachęcić do zapoznania się z postacią Freda McGriffa. Jest to pierwszobazowy, który przez 19 sezonów występował w lidze. Urodził się 31 października 1963 roku w Tampie, w stanie Florydzie. Przez całą swoją karierę związany z sześcioma klubami: Toronto Blue Jays (1986–1990), San Diego Padres (1991–1993), Atlanta Braves (1993–1997), Tampa Bay Devil Rays (1998–2001 oraz 2004), Chicago Cubs (2001–2002) oraz Los Angeles Dodgers (2003). W MLB zadebiutował 17 maja 1986 roku (wygrana Blue Jays 11 – 5 z Indians oraz 0 AB, 0 H, 0 HR, 0 RBI, 0 SB). Ostatni mecz rozegrał 15 lipca 2004 roku (przegrana Rays 5 - 4 z Orioles oraz 3 AB, 0 H, 0 HR, 0 RBI, 0 SB). Jego największym sukcesem jest zdobycie World Series w 1995 roku. Ponadto pięć razy w MLB All-Star Game (1992, 1994–1996, 2000). W 1994 roku zdobył MVP Meczu Gwiazd. Trzy razy Silver Slugger Award (1989, 1992, 1993). McGriff jest jednym z zaledwie dwóch zawodników w historii MLB, którzy zdobyli przynajmniej 30 HR w sezonie dla pięciu różnych drużyn (Blue Jays - 3 razy, Padres - dwa razy, Braves, Devil Rays, Cubs - raz). To tylko jeden z wielu dowodów na to, że McGriff był maszynką do zdobywania blastów. To zawodnik, z największą liczbą home runów (493 HR), który jednocześnie nie jest członkiem Baseball Hall Of Fame – stan na 25.08.2017 (nie licząc zawodników związanych ze stosowaniem dopingu lub graczy mających zakazy za inne czyny). Powołanie do tego zaszczytnego grona wydaje się być jednak tylko kwestią czasu. 1B przez całą swoją karierę wystąpił w 2460 meczach, w których zdobył 2490 H, 1550 RBI, 493 HR, 0.886 OPS z AVG na poziomie 0.284.

Link do statystyk z kariery:  http://m.mlb.com/player/118730/fred-mcgriff