Spokój, opanowanie, cierpliwość – te słowa opisują jego dotychczasową postawę w MLB. Ma 26 lat – sporo, ale wciąż wszystko przed nim. Wola walki i serce do gry sprawiły, że ma on szansę stać jednym z najlepszych zapolowych w AL. Na razie poza zasięgiem wydaje się być tylko Mike Trout (chociaż bohater dzisiejszego odcinka bije na ten moment MVP z 2014 roku pod względem średniej odbić
i liczby runów zdobytych po jego uderzeniach). Skoro już jesteśmy przy statystykach – szybki rzut oka na dokonania JBJ w tym sezonie: wśród zapolowych zajmuje drugie miejsce ze swoim AVG, SLG, liczbą uderzeń oraz RBI; zdobył zaś najwięcej 3B w tegorocznych rozgrywkach (bez podziału na pozycję). Rzeczą, która jednak najbardziej przykuwa uwagę jest jego obecny streak. Odbił on piłkę
w 22 meczach z rzędu (stan na dzień 19.05.16). Do wielkiego Joe DiMaggio i jego „56” brakuje jeszcze sporo, ale i tak jest to najdłuższa seria w tym sezonie i życzę mu tego aby trwała jak najdłużej. Jackie miewał przebłyski w poprzednich latach, ale teraz jego gra ofensywna eksplodowała. Nie wspominam o grze w obronie, bo do tego, że stoi ona na najwyższym poziomie zdążył już nas przyzwyczaić. Może on również pochwalić się nietypową (nietypową, bo ze znanych ludzi zdobył ją tylko Terry Francona – obecny manager Cleveland Indians) nagrodą: College World Series Most Outstanding Player. Jest to taki odpowiednik World Series MVP, tylko że w rozgrywkach college. Skoro o World Series mowa, to JBJ ma już na jedno na koncie. Tryumfował razem z Bostonem w 2013 roku. Jackie Bradley Jr. to niepozorny zawodnik z ogromnym potencjałem, do którego w końcu przekonał się John Farrell, odsyłając do rezerw między innymi Kubańczyka z ogromnym kontraktem – Rusney’a Castillo, którego „gwiazda” i nadzieje z nim związane powoli gasną. „Gniewny (bo do tej kategorii go zaliczam) Jackie” to aktualnie kluczowa postać obok m.in. Ortiz’a i Bogaerts’a w drużynie Red Sox i w głównej mierze dzięki jego postawie, drużyna z Fenway Park może śmiało walczyć w tym roku o Postseason.