Raporty finansowe, doniesienia scoutów i intuicja Neala Huntingtona wpłynęły w dużej mierze na wynik sportowy Piratów w sezonie 2016. GM Pirates w grudniu ubiegłego roku pozbył się chłopca z Pittsburgha wychowanego w pirackiej kulturze. Po upływie niemal 12 miesięcy można wnioskować, żadna ze stron transakcji nie uzyskała pełnej satysfakcji z jej dotychczasowych rezultatów.

Walker jawił się jako dobre wzmocnienie dla Mets, w czterech wcześniejszych latach wybił w sumie prawie 70 HR i miał co najmniej przyzwoite pozostałe statystki ofensywne. Do Pittsburgha powędrował w zamian Jon Niese, który otrzymał rolę startera pod koniec rotacji. Ray Searage – trener miotaczy – potrafił przywrócić do najlepszej formy niejednego zawodnika, więc słabych statystyk nowego startera nikt nie brał za certyfikat jakości.

Przyczyny pożegnania z Neilem przedstawiano w dość specyficzny sposób – słabo odbijał narzuty leworęcznych miotaczy, przejawiał trudności w defensywie. Ponadto zrobiło się za ciasno dla dwóch zawodników z kontraktem . Piraci próbowali wkomponować do infieldu Josha Harrisona, którego potencjał w bronieniu, pensja oraz dłuższy kontrakt prawdopodobnie przesądziły o obsadzeniu w roli drugo bazowego na wiele tygodni.

Chłopak z Pittsburgha sprawdził się w drużynie Mets, póki był zdrowy dodawał od siebie sporo w ofensywie. Drobne urazy z jakimi się zmagał przeszkadzały w codziennej grze, a dodatkowo pod koniec sierpnia zakończył rozgrywki z kontuzją pleców. Z kolei w środowisku Piratów z tygodnia na tydzień słyszano coraz głośniejszy pomruk niezadowolenia, gdy Jon Niese oddawał przeciwnikom run za runem. Doświadczony miotacz notował regres w kolejnym sezonie kariery. Po serii słabych spotkań powrócił do Nowego Jorku w transakcji za reliewera Bastardo. W nowym – starym klubie miotał jeszcze gorzej…

Bilans wymiany między Pirates i Mets wygląda niekorzystnie dla pirackiej strony. Przede wszystkim Pittsburgh zakończył sezon z ujemnym bilansem zwycięstw do porażek. Klarownie podsumował fakty jeden z blogerów - po pierwsze, wypchnięcie Walkera przed końcem kontraktu sprawiło, że Piraci nie mogli mu złożyć oferty nowej umowy. Tym samym pozbawili się szansy dodatkowego wyboru w drafcie w razie fiaska negocjacji z infielderem. Dodatkowo mogą stracić solidnego Antonio Bastardo w 2017 roku. Finansowo ruchy kadrowe Walker-Niese-Bastardo przyniosły 2 miliony dolarów strat. Mocy ofensywnej Walkera nigdy nie uzyska jego następca – Josh Harrison.

- Czy ktoś jeszcze zyskał na przyjściu Walkera do NY Mets? – Sporą satysfakcję może odczuwać Daniel Murphy. Kiedy notował kapitalne występy w walce o World Series w 2015 roku i decydował o sile ognia ekipy z Nowego Jorku, marudzono, że przysypiał w obronie. Nationals nie zważali na to i dali mu kontrakt, jakiego nie przedstawili mu na Citi Field. Bronienie na 2.bazie bywa bolączką Murphy’ego, natomiast zapisał najlepszy sezon w statystykach kariery ( 25 HR 104 RBI, 347/390/595). Ponadto Nats zdystansowali Mets w wyścigu o mistrzostwo NL East.

Spotkałem się ze stwierdzeniem jednego z decydentów organizacji Piratów, iż mają gotową ofensywę na 2017 rok.  Pożyjemy, zobaczymy. Kolejne deklaracje przyjmuję z przymrużeniem oka.

 

***

 

Neil Walker dostał to, co mu się należało podczas wizyty w rodzinnym mieście, gdy zagrał pierwszy raz we własnym domu w obcych barwach.