J.D. Martinez zdobył nagrodę Silver Slugger jako DH i jako zapolowy w tym samym roku!!! Zawodnik bowiem ze swoich 150 spotkań w regularnym sezonie 52 z nich rozegrał jako zapolowy. J.D. dostał więc głosy w dwóch różnych pozycjach. Niewątpliwie gracz Red Sox miał świetny sezon i definitywnie zasługuje na tę nagrodę. Czy jednak nie powinno być tak, że każdy gracz powinien mieć szansę na zdobycie tylko jednej nagrody? Jest to niełatwe pytanie, bo niektórzy zawodnicy jak Marwin Gonzalez, Ben Zobrist, Chad Pinder, Andrew Romine czy Ian Happ grają na wielu pozycjach w ciągu całego sezonu i nie zawsze łatwo jest wskazać ich na konkretną pozycję. Czy jeśli na rok Marwin będzie najlepszym pałkarzem i będzie grał na każdej pozycji po trochu, czyżby miał wtedy otrzymać nagrodę Silver Slugger na każdej możliwej pozycji czy żadnej? Jak widzicie ciężko jest przyznawać te nagrody. Spójrzmy jednak na całą listę zwycięzców.

AL

C : Salvador Perez

1B : Jose Abreu

2B : Jose Altuve

SS : Francisco Lindor

3B : Jose Ramirez

OF : Mookie Betts, Mike Trout, J.D. Martinez

DH : J.D. Martinez

NL

C : J.T. Realmuto

1B : Paul Goldschmidt

2B : Javier Baez

SS : Trevor Story

3B : Nolan Arenado

OF : Christian Yelich, David Peralta, Nick Markakis

P : German Marquez

Co można powiedzieć o tych wynikach? Najsłabszy sezon z tych wszystkich panów zaliczył Salvador Perez. Jego wygrana w dużej mierze jest wynikiem słabej gry łapaczy w lidze. Salvy zmagał się z kontuzją na początku sezonu po czym zagrał sezon z OPS na poziomie 713. Jednak lepszych od niego nie było w całej lidze. Jest jednak kilka wyborów, które można kwestionować. Nolan Arenado miał najwyższy OPS spośród wszystkich trzeciobazowych, ale rozgrywał swoje mecze w Coors Field. Jego statystyki ofensywne na wyjeździe były znacznie gorsze od tych, które miał Anthony Rendon czy Eugenio Suarez. Błędną decyzją było też moim zdaniem przyznanie tej nagrody Markakisowi i Abreu. Nick miał więcej podejść do kija od Harpera i Nimmo, ale po prostu był gorszym pałkarzem. Jose Abreu podobnie jak Arenado miał wyższy OPS od swoich rywali, ale taki Matt Olson grał w Oakland Coliseum i jego statystyki w grze na wyjeździe były lepsze. Oczywiście też uważam, że J.D. Martinez powinien był dostać tylko jedną nagrodę. Zapolowy Mariners Mitch Haniger mógł zostać doceniony za swój dobry sezon.

Nie były to jedyne nagrody rozdane w ostatnim czasie. Poznajcie zwycięzców nagrody Gold Glove.

AL

P : Dallas Keuchel

C : Martin Maldonado

1B : Matt Olson

2B : Ian Kinsler

SS : Andrelton Simmons

3B : Matt Chapman

LF : Alex Gordon CF : Jackie Bradley Jr. RF : Mookie Betts

NL

P : Zack Greinke

1B : remis Freddie Freeman/Anthony Rizzo

2B : DJ LeMahieu

SS : Nick Ahmed

3B : Nolan Arenado

LF : Corey Dickerson CF : Ender Inciarte RF : Nick Markakis

Na pewno dziwna zaszła sytuacja w głosowaniu na złotą rękawicę dla pierwszobazowego w NL. Dwaj zawodnicy otrzymali taką samą liczbę punktów. Nagroda zostanie więc wręczona i jednemu i drugiemu zawodnikowi. Po raz czwarty w historii doszło do takiego przypadku. Pozatym jednak oceniając tych defensorów to trzeba przyznać, że wielu z nich definitywnie zasługuję na tę nagrodę. W przeszłości wydaje mi się, że bardzo często przyznawano te nagrody za reputację i dobrą grę ofensywną, czyli coś, co nie powinno mieć żadnego wpływu na głosowanie na złotą rękawicę. Teraz jednak tacy zawodnicy jak Chapman, Olson czy Ahmed zostali docenieni przez głosujących. Statystyki pokazywały ich wielką wartość w defensywie. Matt Chapman dodatkowo dostał nagrodę Wilson best defender of the year. Warto tu też wspomnieć o Dickersonie, który jeszcze sezon 2017 grał w Tampa Bay Rays przeważnie jako DH ze względu na to, że ekipa nie chciała go mieć w polu. Jak się jednak okazało, oddali Pirates przyszłego zdobywcę nagrody Gold Glove.

Drużyna z Florydy mogła zrobić to samo w swojej najnowszej wymianie. TB Rays oddali Seattle Mariners szybkiego i dynamicznego Mallexa Smitha i prospekta zapolowego Jake'a Fray za łapacza Mike Zunino, zapolowego Guillermo Heredia i prospekta miotacza Michaela Plassmeyera. Rays potrzebowali nowego łapacza i byli skłonni oddać za niego jednego ze swoich podstawowych zapolowych. Zunino był świetnym prospektem o ogromnym potencjale. Teraz jest 27 letnim łapaczem, który regularnie zalicza przeciętne sezony w MLB. Być może nowa drużyna pomoże mu w pełni wykorzystać niespełniony potencjał. Rays w zapolu mają trio : Pham, Kiermayer i Meadows, zatem nawet bez Smitha wygląda to na silną pozycję. Dostali w wymianie Heredie, którego mogą wykorzystać jako czwartego zapolowego. Seattle Mariners natomiast planują wymienić graczy bez dłuższej kontroli i zastąpić ich zawodnikami, nad którymi mogą mieć długoletnią kontrolę. Mallex Smith ma 25 lat i rozegrał bardzo przyzwoity sezon dla Rays. Nie wiadomo jednak co Mariners zrobią z Dee Gordonem i Robinsonem Cano. Jeśli Smith będzie grał w środkowym zapolu koło Hanigera i Gamela, Gordon przesunąłby się na drugą bazę i Cano grałby jako 1B/DH. Drużynę pewnie będzie czekało jeszcze więcej wymian. Ich szalony GM Jerry Dipoto pracuje w Seattle od 2015 roku i w tym czasie zrobił ponad 80 wymian.