Witam wszystkich fanów MLB. W dzisiejszej biografii tygodnia chciałbym Was zachęcić do zapoznania się z postacią Harolda Bainesa. Jest to DH i RF, który przez 22 sezony występował w lidze. Urodził się 15 marca 1959 roku w Easton, w stanie Maryland. Przez całą swoją karierę związany z pięcioma klubami: Chicago White Sox (1980–1989, 1996–1997 oraz 2000–2001), Texas Rangers (1989–1990), Oakland Athletics (1990–1992), Baltimore Orioles (1993–1995, 1997–1999 oraz 2000)  i Cleveland Indians (1999). W MLB zadebiutował 10 kwietnia 1980 roku (przegrana White Sox 3-5 z Orioles oraz 4 AB, 0 H, 0 HR, 0 RBI, 0 SB). Ostatni mecz rozegrał 27 września 2001 roku (wygrana White Sox 9-3 z Twins oraz 1 AB, 0 H, 0 HR, 0 RBI, 0 SB). Jego największym sukcesem jest zdobycie World Series 2005 z White Sox (jako bench coach). Legenda tego klubu, o czym świadczy zastrzeżenie numeru 3 (20 sierpnia 1989 roku), z którym występował grając dla The South Siders. W karierze zawodniczej to sześciokrotny występ w MLB All-Star Game (1985–1987, 1989, 1991, 1999). Laureat Silver Slugger Award w 1989 roku. Niedawno (9 grudnia 2018 r.) głosami weteranów (Veterans Committee) zadecydowano o przyjęciu do Baseball Hall Of Fame. Oficjalne włączenie nastąpi w 2019 roku. W MLB rozegrał 2830 spotkań, w których zaliczył: 2866 H, 1628 RBI, 384 HR, 0.820 OPS z AVG na poziomie 0.289.

Link do statystyk z kariery: https://www.mlb.com/player/harold-baines-110456