Co to był za mecz! Dla takich spotkań warto wstać w nocy. To był prawdziwy thriller czy też "rollercoaster", Rays i Dodgers wymieniali się prowadzeniem, ale ostatecznie to ekipa z Tampa Bay wygrała zacięty pojedynek w bardzo specyficznych okolicznościach. Seria jest wyrównana po czterech spotkaniach.

Przejdźmy do samego początku spotkania. Dodgers szybko wyszli na prowadzenie po solo HR Turnera w pierwszym inningu. Przewaga została podwojona w trzecim inningu, gdy Seager wybił piłkę poza boisko. Ryan Yarbrough nie miał dobrego dnia na górce. Rays już w czwartym inningu z jednym outem zastąpili go Ryanem Thompsonem, który wyautował dwóch pałkarzy. Dla Dodgers świetne spotkanie rozgrywał Julio Urias. Ofensywa Rays w pierwszych trzech inningach była niemal bezradna. Od czwartego wszystko się zmieniło. Randy Arozarena zaliczył solo HR, jego dziewiąty w tych rozgrywkach październikowych i było już 2-1. Kubańczyk pobił rekord w ilości piłek wybitych poza boisko w jednym Postseason. To są rozgrywki, w których narodziła się nowa gwiazda baseballu. Zawodnik nie świętował jednak hucznie swojego Home Runa, ponieważ Rays dalej przegrywali. Strata ta się zwiększyła w górnej części piątego inningu. Tampa Bay zaczęli już wystawiać swoich czołowych relieverów, jako pierwszy pojawił się Peter Fairbanks. Seager zaliczył odbicie, awansował na drugą bazę po wild pitch i zdobył runa po RBI single Maxa Muncy. Rays nie udało się wyautować shortstopa, ale udało im się wyautować pałkarza, który próbował się dostać na drugą bazę. Biegacz już zrobił wślizg na bazę i był safe, ale stracił równowagę i defensor Adames dotknął go, gdy znajdował się między bazami. Muncy uważał, że został popchnięty, ale shortstop Rays musiał się bronić przed kolizją, ponieważ ciało Maxa spadało w jego kierunku. W dolnej części inningu Hunter Renfroe wykorzystał błąd Uriasa, który wystawił mu narzut w samym środku strike zone. Piłka wylądowała poza boisku i było już 3-2. Młody miotacz wyautował dwóch kolejnych pałkarzy, ale na praworęcznego Diaza menadżer Dave Roberts wystawił Treinena, który już po jednym narzucie zakończył piąty inning.

Menadżer Rays Kevin Cash wystawił Diego Castillę. Być może liczył na to, że miotacz narzuci dwa inningi, ale zazwyczaj świetnie grający zawodnik z Dominikany miał problemy z kontrolą. Will Smith i AJ Pollock znaleźli się na pierwszej i drugiej bazie przez walki, a z dwoma outami Enrique Hernandez zaliczył RBI double. Była szansa na więcej runów, ale Mookie Betts nie zdołał awansować Pollocka na domową bazę. W dolnej części szóstego inningu Roberts kontynuował grę z Treinenem. Rozpoczęło się od kolejnego odbicia Arozareny i zawodnik znalazł się na pierwszej bazie. Był to jego trzeci hit w spotkaniu, dzwudzieste trzecie w tych rozgrywkach październikowych, dzięki czemu wyrównał rekord Sandovala, chodzi tutaj o liczbę odbić w jednym Postseason. Randy już niedługo będzie miał świetną okazję do pobicia wyczynu byłego pałkarza Giants, który w 2014 roku w znaczącym stopniu pomógł swojej drużynie sięgnąć po tytuł. Po Arozarenie Koreańczyk Choi wywalczył walka po zaciętym pojedynku i Rays już zagrażali Dodgers. Meadows został wyautowany przez strikeout i to był ostatni pojedynek Treinena. Na Lowe menadżer chciał Baeza, ponieważ ma świetnego changeupa, a pałkarz Rays nie radzi sobie dobrze z tym narzutem. Reliever od razu zaczął atakować swoim najlepszym narzutem i zyskał 2 striki. Przy stanie pojedynku 1-2 Baez chciał zaskoczyć fastballem, ale był ball. W następnym narzucie miotacz znowu zaatakował fastballem, Lowe odbił go bardzo mocno...i piłka znalazła się poza zasięgiem zapolowych. 3 run HR! Rays wyszli na prowadzenie! Bohater game 2 znowu zabłysnął. Baez musiał zostać w spotkaniu na co najmniej dwa pojedynki, ale zakończyły się outem i było 5-4 po sześciu inningach.

Diego Castillo wykonał aż 26 narzutów, więc na siódmy inning Cash wystawił southpawa Aarona Loupa. Dla Dodgers odbijać mieli Seager, Turner i Muncy, więc dwóch leworęcznych pałkarzy. To dlatego menadżer Rays wystawił swojego najlepszego leworęcznego relievera. Będący w gazie Seager zaliczył kolejne odbicie, a Turner przesunął go na trzecią bazę po double. Loup zdołał chociaż wyautować Muncy'ego przez strikeout i został zastąpiony Nickiem Andersonem. Praworęczny miotacz wyautował Willa Smitha przez strikeout, po czym Cody Bellinger został przepuszczony na pierwszą bazę. Rays woleli stoczyć pojedynek z Jociem Pedersonem. Zapolowy Dodgers w bardzo kluczowym momencie odbił piłkę między pierwszą a drugą bazą tuż za infieldem. Drugobazowy Lowe stał blisko tego miejsca, ponieważ taki shift został ustawiony na leworęcznego pałkarza. Defensor zaczął biec w kierunku piłki, rzucił się.....i piłka odbiła się od górnej części jego rękawicy w kierunku zapola. Seager zdobywa runa, Turner zdobywa runa, jest już 6-5, ale zapolowy Rays Hunter Renfroe mimo trudnej sytuacji podejmuje dobrą decyzję i rzuca piłkę do trzeciobazowego Diaza, który bez problemu wyautował biegnącego do trzeciej Bellingera. Gracz Dodgers zakładał, że defensor Tampa Bay rzuci piłkę na domową bazę, ale zachował się przytomnie i pomógł drużynie zdobyć kluczowy out. Takie sytuacje jak ta z Muncym i Bellingerem w trakcie spotkania mogą wydawać się mało istotne, ale Rays zabili w ten sposób potencjalne ataki Dodgers i ostatecznie miały one wpływ na przebieg spotkania. Ekipa z Tampa Bay szybko odrobiła straty. Kevin Kiermaier zaliczył solo HR przeciwko Baezowi, który dalej narzucał w siódmym inningu. Miotacz pozostał w spotkaniu nawet na pojedynek z Arozareną, gdy po HR Kiermayera pozwolił Diazowi dostać się na bazę przez walka. Z jednym outem genialny Randy tym razem zakończył inning double-playem. Decyzja o zachowaniu Baeza wydawała się być nieodpowiednia, ale przebieg pojedynku poszedł zgodnie z myślą Robertsa.

Nick Anderson rozpoczął ósmy inning od double Chrisa Taylora. Dodgers chcieli go przesunąć na trzecią bazę za pomocą sacrifice buntu, ale piłka odbita przez Enrique Hernandeza została złapana z powietrza przez trzeciobazowego Joey Wendle (zastąpił wcześniej Diaza w spotkaniu) i Taylor musiał zostać na drugiej. Kolejny pałkarz Mookie Betts również został wyautowany, ale Seager znowu zadziałał w ataku i zaliczył RBI single. Dodgers znowu byli na prowadzeniu. Było już 7-6. Nowy miotacz John Curtiss zaczął od single Turnera, ale wyautował Muncy'ego i przewaga LA się nie zwiększyła. W dolnej części inningu Dodgers wystawili leworęcznego miotacza Adama Kolarka na trzech leworęcznych pałkarzy Rays. Były miotacz Rays przepuścił Choia na pierwszą bazę po walku, ale też wyautował Meadowsa i Lowe'a. Następnie na górce zobaczyliśmy Brusdara Graterola. W pierwszym pojedynku Adames zaliczył single, ale następny pałkarz Renfroe odbił piłkę w kierunku zapolowego Bettsa, który złapał ją z powietrza. Na tablicy wyników pojawiło się pierwsze zero od czwartego inningu.

Rays nie pozwolili Dodgers na powiększenie przewagi przed ich ostatnią szansą na uratowanie spotkania. Curtiss pozwolił jedynie na jeden single Pedersona i nic więcej. Na dziewiąty inning Dodgers wystawili closera Jansena. Pinch hitter Tsutsugo został wyautowany przez strikeout. Jeden out! Następny pałkarz Kiermaier zrobił zamach na pierwszy narzut, który nie był zbyt udany. Cutter w sam środek strike zone wylądował na zapolu, Kevin dostał się na pierwszą bazę. Jansen zdołał natomiast wymusić flyout w pojedynku z Wendle i były już 2 outy. Arozarena dostał się na bazę przez walka i młody zapolowy Brett Phillips mógł odbijać z dwoma zawodnikami na bazach. Zawodnika nie było nawet w składzie na ALCS, a w trakcie regularnego sezonu miał średnią odbić poniżej .200. Jedyną opcją z ławki był rezerwowy łapacz Michael Perez, który jako jeden z nielicznych miał gorsze numery ofensywne od Phillipsa. Rays musieli zatem liczyć na Bretta. Pierwszy narzut wylądował poza strike zone i się zaczęło od balla. W następnych dwóch narzutach Phillips patrzył jak sędzia daje Jansenowi striki. Pałkarz nie był zachwycony decyjzą sędziego w przypadku trzeciego narzutu, ale piłka wylądowała niemal na granicy strike zone, więc nie można zbytnio krytykować ten werdykt. Przy stanie 1-2 Jansen znowu zaatakował swoim cutterem i znowu lokalizacja była beznadziejna, bo niemal w samym środku strike zone. Phillips zaliczył odbicie, piłka turlała się w kierunku prawozapolowego Bettsa. Gwiazdor Dodgers chciał szybko rzucić piłkę do łapacza, ale baseballówka odbiła się od rękawicy i defensor stracił kilka cennych sekund. Wiadomo już było, że Kiermaier zdobędzie runa i doprowadzi do remisu. Błąd Bettsa stworzył też szansę dla Arozareny, który minął trzecią bazę i pobiegł w kierunku domowej bazy. Betts rzucił piłkę do infieldu, Muncy ją przejął i rzucił do Smitha. Randy w międzyczasie się przewrócił między trzecią a domową bazą, więc wystarczyło dotknąć biegacza i byśmy mieli dogrywkę. Dodgers ponownie popełnili błąd w defensywie. Muncy niezbyt dokładnie rzucił do Smitha, który myślał, że Randy jest tuż za nim i spróbował trudnego zagrania, przez co nie złapał piłki. Wyleciała ona za Smithem i Arozarena mógł bez problemów zdobyć domową bazę! Co za końcówka! To było świetne podsumowanie całego tego thrilleru.

Mookie Betts miał fatalne spotkanie, ani razu nie dostał się na bazę i popełnił fatalny błąd w końcówcę. Seager i Turner mieli po cztery odbicia, ale ich starania poszły na marne. Dodgers absolutnie nie mogą pozwolić sobie na zamartwianie się tym spotkaniem. Seria jest wyrównana, więc LA wcale nie są w tak trudnej sytuacji Muszą się maksymalnie skupić na game 5, gdzie prawdopodobnie Kershaw zmierzy się z Glasnowem tak jak to było w game 1. Menadżerowie muszą przeanalizować sytuację z bullpen. Prawdopodobnie zobaczymy sporo tych samych relieverów.