Billy Beane jeszcze nigdy nie wygrał World Series odkąd przejął pozycję GM w Oakland. W 2013 roku A's wygrali AL WEST, ale znowu ulegli Detroit w ALDS, czyli tzw. ćwierćfinał rozgrywek. Beane miał już dość i zbudował silną drużynę na 2014 rok. Niestety, AJ Griffin i Jarrod Parker nie zagrali ani meczu w zeszłym roku, ponieważ mieli zniszczone łokcie. Obaj musieli przejść operację Tommy Johna, a czas powrotu po operacji zazwyczaj trwa więcej niż rok. I Parker i Griffin byli kluczowymi członkami rotacji, która przyczyniła klub do wygrania AL WEST. Klub postanowił więc dać szansę gry Chavezowi, Miloneowi Pomeranzowi i Strailyemu. Z taką rotacją grali przez pierwszą część sezonu, która była dla Oakland rewelacyjna. Ofensywa drużyny błyszczała, a ich różnica między runami zdobytymi a straconymi wynosiła po 3 miesiacach ok. +150, co dawało ogromną przewagę pod tym względem. Jednak w rotacji zaczęły pojawiać się problemy po tym jak Pomeranz doznał kontuzji przez uderzenie pięścią krzesła po słabym meczu. Drużyna na początku wzięła Brada Millsa, a potem 4 lipca w święto narodowe USA zrobili fajerwerki poprzez wymianę za Jeffa Samardziję i Jasona Hammela. Do Cubs poszli: świetny prospekt grający na pozycji shortstopa Addison Russell, zapołowy prospekt Billy McKinley oraz miotacz Dan Straily.Jeff Samardzija szybko wzmocnił rotację Oakland, ale Hammel miał problem odnaleźć się w nowej drużynie. Oakland wysłało aż 7 zawodników na all star game, a jeden z nich, Yoenis Cespedes został wymieniony za Jona Lestera i Jonnyego Gomesa, a drużyna miała liczyć się w walce o World Series. Dodatkowo pozyskali Sama Fulda za Tommy Milona. Rotacja wyglądała dobrze, ale ofensywa A's zaczęła się źle prezentować w drugiej części sezonu. Drużyna próbowała uratować sytuację wymieniając za Adama Dunna, jednak nawet on też nie zdołał podnieść ofensywy Oakland. Wiele czynników oprócz braku Cespedesa mogło wpłynąć na słabą grę ofensywy. Jednym może być słaba gra Brandona Mossa, który grając czuł ból. To samo można powiedzieć o Stephenie Vogt, który grał z kontuzją stopy, która uniemożliwiała mu grę na pozycji łapacza. Coco Crisp i Derek Norris też grali gorzej niż w pierwszej połowie, a Jonny Gomes nie wpłynął na drużynę tak jak to zrobił w 2012 roku. Jed Lowrie i Eric Sogard nie grali wyśmienicie, jedynie Donaldson i Reddick dobrze grali pod koniec sezonu. Także wiele rzeczy razem połączonych wpłynęło na gorszy poziom gry ofensywy. W następnej części artykułu zrobię podsumowanie.